Μερεντίτης, Κωνσταντίνος

(Αγία Τριάδα Ευρυτανίας 1906 – 2000). Φιλόλογος και πανεπιστημιακός. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συμπλήρωσε τις σπουδές του στη κλασική φιλολογία, στη θεολογία, στα παιδαγωγικά και στη γερμανική φιλολογία στα πανεπιστήμια της Λιψίας, του Τίμπιγκεν και της Θεσσαλονίκης. Αναγορεύτηκε διδάκτορας στα Πανεπιστήμια Αθηνών και Τίμπιγκεν. Άρχισε την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως καθηγητής στη Μέση Εκπαίδευση (1947-52) και συνέχισε διαδοχικά ως λέκτορας στο πανεπιστήμιο του Τίμπιγκεν, καθηγητής στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης (από το 1952), υφηγητής στην έδρα της Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1957-60), εντεταλμένος υφηγητής (1960-62) και τακτικός καθηγητής εκεί από το 1962. Υπήρξε πολυγραφότατος και ασχολήθηκε ιδιαίτερα με τους Όμηρο, Ησίοδο, Μένανδρο, Πίνδαρο, Πλούταρχο κ.ά. Ενδεικτική εργογραφία του: Πολιτισμός και γλώσσα υπό τον ελληνικόν και ιταλικόν ουρανόν (1950), Εν αρχή ην ο λόγος, Η θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων, Ο άγνωστος θεός, Διονύσιος Σολωμός ως σατυρικός ποιητής (1982), Η Αθηνά εν τη θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων υπό το φως των νεότερων φιλολογικών και θρησκειολογικών ερευνών (1988) κ.ά.